Het is hier heerlijk flaneren door pittoreske straatjes, langs eeuwenoude huizen en rond de sfeervolle oude haven. Honfleur heeft de eeuwen goed doorstaan, daardoor is hier veel moois bewaard gebleven. Honfleur is niet voor niets een van de meest bezochte steden van Frankrijk. De stad is om allerlei redenen internationaal bekend de charme van de smalle geplaveide straatjes, de prachtige gevels van de oude woningen, , maar ook de vele monumenten en de rijkdom van het historische, culturele en artistieke erfgoed. In Honfleur is de sfeer warm en gezellig, typisch voor een kleine stad met grote allure.

De Mont Saint-Michel zoals wij die kennen is in meerdere eeuwen gebouwd. Het is een mengeling van verschillende stijlen, die kan worden ontdekt door een wandeling door de ene straat met winkels en restaurants, die zich een weg baant door het dorp op de zijkant van een rots. Het is echter de gotische stijl die het meest kenmerkend is met zijn ‘Wonder’, het abdijcomplex op de top, voltooid in 1228. Dit gotische complex, bestaande uit twee gebouwen, ligt tegen de noordelijke helling van de rots.  Het kan worden bereikt door de 350 treden van de Grand Degré trap te beklimmen, die begint bij de parochiekerk en leidt naar de abdijpoorten. De abdij kan op eigen gelegenheid worden bezocht, maar u komt veel meer te weten als u kiest voor een van de rondleidingen.

Stad van graniet, mooi en trots, met zicht op zee. Eén blik en je bent verkocht… Duik in het centrum van de stad en laat je verleiden door de charme van deze plaats. Het historisch centrum bestaat al sinds de 12e eeuw en is omgeven door de stadsmuur, heeft smalle straatjes en is werkelijk betoverend. Ga de stad binnen via de Saint-Vincent poort, na een rondje langs en over de stadsmuren om op te warmen en begin te genieten van de geweldige taferelen. Prachtige architectuur en leuke adresjes, van rue de l’Orme tot in de steegjes…. met een dolce vita pauze op place Chateaubriand natuurlijk. Saint-Malo, al 500 jaar een drukke havenstad. In de 14e eeuw viert de handel hoogtij en in de 16e eeuw ging   Jacques Cartier uit Saint-Malo op ontdekkingsreis naar Newfoundland. In die tijd vertrokken vele vissersboten richting Canada vanuit Saint-Malo. Stad van reders met prachtige huizen…. en natuurlijk zeerovers! De verhalen zijn eindeloos. Surcouf kijkt uit op zee en staat altijd klaar om te vertrekken…. Deze kaperkapitein uit Saint-Malo die een onbevreesd leven leidde is hier geboren: in de golven waar avontuur en vrijheid lokten.

Op een plateau boven de rivier de Rance ligt het prachtige historische stadje Dinan. Het stadje bestaat uit twee delen: een ommuurd hoger gelegen deel en een deel aan een historische haventje. Dinan is een oud stadje, maar van permanente bewoning is er sprake vanaf de negende eeuw. In deze periode was het nog een kleine marktstad die in de loop der eeuwen zou uitgroeien tot een belangrijk onderdeel van de verdedigingslinie van de Bretoners. De stad werd compleet ommuurt en wist meerdere malen succesvol aanvallen af te slaan. Het historische centrum van Dinan werd tijdens de Tweede Wereldoorlog gebombardeerd maar zo goed als alle oude delen van de stad zijn tegenwoordig weer in ere hersteld. Ook de oude stadsomwalling verkeerd tegenwoordig weer in een uitmuntende staat.

Al in de nieuwe steentijd werd deze plek bewoond, en bij een doorwaadbare plek – waar nu de Pont de Kermaria ligt – kwam Lannion tot ontwikkeling. De rivier werd bewaakt vanaf een kasteel. In de middeleeuwen was de stad omsloten door stadsmuren en waren het de getijden en de activiteiten rond de haven die het leven bepaalden. Zo werd de stad een handelscentrum en de beroemde markt herinnert daar nog altijd aan. Toegangspoort tot de Côte de Granit Rose van Lannion tot Trégastel en Plougrescant en Castel Meur.  In vergelijking met Dinan is het stadje Lannion matig, wij hebben Lannion benut als uitvalbasis naar Cote de granit rose. 

De Côte de Granite Rose of Roze Granietkust is een kuststrook in het departement Côtes d'Armor in het noorden van Bretagne, Frankrijk. Het strekt zich uit over meer dan dertig kilometer van Plestin-les-Grèves tot Louannec en omvat Trégastel. van Castel Meur, Pointe du Château.  De specifieke roze kleur komt maar op drie plekken in de wereld voor in Bretagne, op Corsica en in China 

Een grillige kust, omzoomd met riffen en bezaaid met rotsachtige heuvels, dat is het verrassende schouwspel dat rond de site van Gouffre wordt geboden. In de loop van de tijd is het landschap beetje bij beetje veranderd. Vrij complexe golfverschijnselen leidden tot opeenhopingen van kiezelstenen die zich uitbreidden en aanleiding gaven tot tombolo's. De tombolo's zijn dwarse koorden van kiezelstenen die het land met eilandjes verbinden. Op de Plougrescant-site is het een systeem van drie koorden van kiezelstenen die twee brakwaterlagunes omringen. Deze lagunes, die via de kiezelkoorden met het mariene milieu communiceren, zijn vanuit botanisch oogpunt van groot belang. Erosieverschijnselen beïnvloeden rotsen op verschillende manieren, afhankelijk van hun samenstelling. Hier vormt het graniet, minder afgebroken, rotsachtige stapels die granieten chaos worden genoemd.

Google je Plougrescrant, dan krijg je ongetwijfeld “La Maison entre deux Rochers” te zien. Dit schattige huisje lijkt wel verdrukt te worden tussen twee enorme rotsformaties. Eb of vloed, je kan er altijd naartoe lopen. Wie zou er wonen? Komen die mensen wel eens van hun “eilandje” af? En zouden de golven bij storm soms tegen de muren aan beuken? Het huisje tussen de rotsen in Bretagne vormt een indrukwekkend gezicht en levert met een beetje fantasie veel spannende verhalen op.

Van de oudheid tot nu heeft de stad Vannes de grote perioden van de geschiedenis met verliezen en schade doorgemaakt. Hoewel het ontstaan van de stad teruggaat tot de Gallo-Romeinse periode en haar volledige politieke invloed in de 17e eeuw, is het in de Middeleeuwen dat het leven in volle gang is, dat de  rondingen van de stad vorm krijgen met kleuren en houten lambrisering. De vestingmuren van de stad Vannes, een van de laatste overgebleven vestingwerken in Bretagne, vormen de basis van het toeristische erfgoed van Vannes. Een eerste ommuring werd door de Romeinen in de 3de eeuw opgericht, maar pas aan het eind van de 14de eeuw, onder het bewind van Jan IV, werden de wallen versterkt en uitgebreid om de bevolking te beschermen

Moeilijk te verslaan! Maar liefst 3 000 menhirs staan hier tussen de heide in rijen van ongeveer 1 km. Dit is een van de meest opmerkelijke concentraties rechtop staande stenen in de wereld. De meest indrukwekkende rijen zijn die van Menec, Kerlescan en Kermario. Naast hen bevindt zich de grafheuvel van Saint-Michel en de Reus uit Manio, een menhir met een hoogte van 6,50 m. Geloof maar niet dat Obélix er iets mee te maken heeft! De menhirs zijn 5 000 tot 3 000 jaar voor de jaartelling opgericht. Dus lang voor de Galliërs! Verschillende theorieën, tot aan de meest hilarische, trachten deze monumenten te verklaren. Vaak wordt hen een astronomische functie toegedicht. Het museum voor de prehistorie kan je er meer over vertellen, evenals over het leven van onze voorouders.

Op dit onbewoonde Franse eilandje Gavrinis, gelegen in de Golfe du Morbihan, is de belangrijkste Neolithische vindplaats van Bretagne te vinden. Het gaat om een piramidevormige grafkamer waarvan de binnenmuren zijn bedekt met fascinerende reliëfkunst. Op het eilandje zijn alleen rondleidingen met een gids mogelijk. Gavrinis is bereikbaar met de boot vanuit het plaatsje Larmor-Baden. 

Een van de meest bijzondere neolithische ruïnes langs de kust van Morbihan, deze gigantische cairn ligt op het gelijknamige eiland. Het prachtig gelegen graf dateert uit 4000 voor de jaartelling en is meer dan 50 m in diameter. Het staat bekend om zijn overvloed aan ingewikkelde gravures. U bereikt de site via een boottocht van 15 minuten vanaf de haven van Larmor-Baden (14 km ten zuidoosten van Auray). Het is belangrijk om vooraf tickets te reserveren.

De middeleeuwse vluchthaven Blavet was tevens een doorvoerhaven voor wijn, zout en granen. De Spanjaarden richtten in 1590 een deel van de citadel op. Nadat de mannen van Juan del Aguila vertrokken waren, voltooide Louis XIII de vestingwerken in 1637 en kreeg de stad de naam Port-Louis. De Indische Compagnie vestigde zich in Port-Louis, die in een walm van kruidige geuren een welvarende periode doormaakte. Na de verhuizing van de Compagnie naar Lorient schakelde de stad over op visserij en toerisme.

Rochefort-en-Terre absolute must, ongetwijfeld een van de mooiste « Petites cités de caractère » van Bretagne klein maar 'n heerlijk plaatsje en goed onderhouden, nodigt uit tot een bezoek terug in de tijd. Bekijk haar wallen, kasteel en oude woningen! De stad staat vol bloemen en wordt het hele jaar verlevendigd door interessante boetiekjes, galeries en winkels van ambachtslieden.

Vitré is een prachtig plaatsje op de grens van Bretagne. Het oude centrum is door de eeuwen heen nauwelijks verandert. Het is een prachtig voorbeeld van een middeleeuws plaatsje. Vitré kent naast het kasteel van de stad twee oude kerken. De Notre Dame heeft prachtige oude houten plafonds. De st Martin kerk is een mooi staaltje neo-Romaanse bouwkunst uit de 19e eeuw. De straatjes van Vitré kennen eigenlijk geen gebouwen die heel veel jonger zin. Dan 200 jaar. Het gehele stadscentrum bestaat uit middeleeuwse vakwerkhuizen in mooie kleuren. De een is wat beter onderhouden als de ander, maar lopend door de rue Poterie en rue Den Bas waan je jezelf zo weer terug in de middeleeuwen. Om de stad heen stond vroeger een stadswal. Deze kun je gedeelte lijk nog terug zien en bewandelen.

Een indrukwekkend silhouet van graniet dat de stad domineert … Zodra je in Fougères aankomt, is de toon gezet. De vakwerkhuizen en geplaveide straatjes, genesteld aan de voet van de grootste vesting van Europa, hebben niets van hun schoonheid verloren. Je ziet hier bijna duizend jaar geschiedenis!   Fougères heeft met haar karakteristieke middeleeuwse kasteel uit 1020 het cachet van weleer behouden. Maak zeker een kleine wandeling door de straten van Vieil, de oudste wijk van de stad die tegenwoordig bruist van de terrassen, cafés en restaurants. De vakwerkhuizen herinneren aan het rijke verleden van de stad. Laat je onderdompelen in de glorietijd van Fougères. Je bezoek aan het kasteel wordt verhelderd dankzij de audiovisuele tour over de geschiedenis.

Rouen is de hoofdstad van Normandië en dat is te zien ook. De stad heeft een bijzonder rijke historie. Vooral de Place du Vieux Marché spreekt nog altijd tot de verbeelding: na haar veroordeling werd hier in 1431 Jeanne d’Arc op de brandstapel gedood.   Rouen is ook de stad met 100 klokkentorens. Overal ziet u kerken, torens en kapellen. Monet liet zich inspireren door de Kathedraal van Onze Lieve Vrouw: hij maakte er zijn Kathedralen, een indrukwekkende serie impressies van de gevel van de kathedraal. Ook een omweg meer dan waard is de kerk Saint-Maclou, geniet daar vooral ook van de prachtige omgeving.

De gemeente wordt gedomineerd door het kasteel van Pierrefonds gebouwd in 1393 - 1407, sjapoo voor de architect(en) de gecompliceerde constructies welke een bezoek binnen de muren zichtbaar maken. Het dak en de buitenmuren worden momenteel gerenoveerd. Dit kasteel werd in 1617 op bevel van Kardinaal Richelleu ontmanteld, maar werd van 1857 tot 1885 in opdracht van keizer Napoleon iII door Violet de Duc gerestaureerd in een romantische middeleeuwse stijl. Het kasteel is tevens gebruikt in verschillende films en series.  De stad kan je opdelen in drie delen: de bovenstad uit de 13de eeuw op een helling aan de rechteroever van de rivier de Nançon, het oude stadsdeel in de vallei en het modernere industriegedeelte.

De bijzondere cultuur van Bretagne (meer Keltisch dan Frans ?)

Bretagne werd al tijdens de vroege geschiedenis bewoond. De ligging aan de zee zorgt voor een voldoende gevarieerde voedselvoorziening die ervoor gezorgd heeft dat de vroege bewoners van het gebied zich snel konden ontwikkelen. De mysterieuze menhirs rondom Carnac zijn hier een voorbeeld van. Verschillende Keltische stammen, zoals bijvoorbeeld de Veneti in Vannes, bewoonden de streken. Vanaf halverwege de eerste eeuw werd Bretagne (op een klein dorpje nadat zich moedig bleef verzetten) door Julius Ceasar bij het Romeinse rijk gevoegd. De invloed van de Romeinen werd overal voelbaar. Er zijn echter geen grote overblijfselen van de Romeinen te vinden in het gebied, behalve de steden Rennes en Nantes die werden gesticht door de Romeinen. Na de val van het Romeinse rijk in 476 na Christus werd Frankrijk overspoeld door diverse stammen die een veilig heenkomen zochten voor de Hunnen. Ook vanuit Engeland kwamen stammen Bretagne binnen. Nog steeds zijn er grote overeenkomsten tussen de Engelse en Bretonse cultuur. De Bretons vestigden hun eigen koninkrijk dat, ondanks pogingen van de Frankische en Karolingische koningen onafhankelijk bleef. Bretagne kwam tot grote bloei. Abdijen en kloosters werden gebouwd in diverse steden aan de kust werden bloeiende centra van handel en nijverheid. De aanvallen van de Noormannen in de 8e eeuw maakten hier tijdelijk een einde aan. In de 10e tot en met de 15e eeuw bleef het Bretonse graafschap zelfstandig laveren tussen de 2 strijdende partijen.
Zowel de Engelse als Franse koning had de graven van Bretagne als leenman wat maakte dat deze tussen de strijdende partijen konden blijven staan. Het Bretonse platteland had dus relatief weinig te lijden onder de 100-jarige oorlog. Diverse huursoldaten van Bretonse afkomst vochten zelfs voor zowel de Engelsen als de Fransen. Betrand de Guesclin is hier een mooi voorbeeld van. De graven van Bretagne vestigden zich in Nantes en bestuurden vanuit deze stad hun graafschap.

Alleen in het noordwesten van Frankrijk heeft de Gallische traditie, met haar Keltische taal en cultuur, kunnen overleven; maar het voortbestaan ​​was sterk, omdat deze Keltische taal en dit culturele erfgoed zich tot op de dag van vandaag hebben weten te handhaven, ondanks enorme druk; Dit is hoe Bretagne vandaag de dag de grootste regio van de Keltische cultuur is die nog op het Europese continent aanwezig is.
Tijdens de zesde eeuw na Christus viel het Romeinse Rijk uiteen, de Romeinen verlieten de Britse eilanden, waardoor deze vruchtbare eilanden geen echte verdediging meer hadden tegen aanvallen van andere Germaanse stammen uit het oosten. Het was toen dat de Angelen en de Saksen "Britannia" binnenvielen, dat het land van de Angles, Engeland werd, en de Britse stammen naar de westelijke uiteinden van de eilanden dreven. Geconfronteerd met de Angelsaksische agressie ontvluchtten veel ‘Britten’ de Britse eilanden om hun toevlucht te zoeken bij hun Keltische neven in Armorica, deze noordwestelijke regio van Gallië; en zo wordt Armorica het land van de Britten , of Bretons - dat wil zeggen Bretagne.

De Bretons zijn daarom neven van de Britse Kelten, en tot op de dag van vandaag heeft Bretagne veel gemeen met de Keltische streken van de eilanden. Een Welshman die Welsh spreekt, zal bekende woorden in het Bretons herkennen, en de inwoners van Cornwall – dit graafschap in het zuidwesten van Engeland – voelen zich niet erg misplaatst als ze van de veerboot stappen die hen van Plymouth naar Roscoff brengt.Bretons zijn trots op hun nationale identiteit, en veel Bretons – vooral in de gelederen van nationalisten – noemen zichzelf Bretons voordat ze Frans zijn. De Bretonse taal wordt nu op veel openbare scholen onderwezen, maar heeft tot grote ontsteltenis van de Bretonse nationalisten niet de officiële status verworven zoals die in Wales bijvoorbeeld door de Welshe taal of door het Gaelic in Ierland is verworven. Het huidige Bretagne heeft een regionale raad, zoals elke Franse regio, maar geen parlement zoals Schotland of Wales.
Net als op de Britse eilanden hebben de Bretons uit de prehistorie aan het nageslacht een groot cultureel erfgoed nagelaten, en in het bijzonder prehistorische vindplaatsen zoals de megalieten van Carnac (foto hierboven) in Morbihan, met zijn 3000 granieten blokken. Maar waar dan ook in Bretagne kan de wandelaar voor een hunebed of een menhir staan, grote blokken graniet waarvan de oorsprong verloren is gegaan in de nevelen van de tijd.
De culturele identiteit van Bretagne - officieel erkend sinds de ondertekening van een charter in 1977 - komt tot uiting in een cultuur en gewoonten die heel anders zijn dan die in andere regio's van Frankrijk.